نویسنده مشهور ایرلندی از کتاب‌های الهام‌بخش زندگی خود گفت

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از گاردین، برنده جایزه کاستا از علاقه‌اش به کنراد گفت و از ناتوانی‌اش در به پایان بردن «موبی دیک» و این که چرا با خواندن «لبخند» نوشته رادی دویل هم خندید و هم اشک ریخت.

وی برترین کتاب‌های زندگی‌اش را چنین تقسیم‌بندی و معرفی کرد:

کتابی که اکنون در حال خواندنش هستم

«یک اودیسه» نوشته دانیل مندلسون. نه تنها درباره آموزش هومر در نیویورک است، بلکه با افزودن ویژگی‌های پدرش به آن، به کتابی پیچیده برای پسرها (و شاید پدرها نیز) بدل می‌شود.   

کتابی که زندگی‌ام و دنیایم را تغییر داد

یکی از رمان‌های مبهم جوزف کنراد با عنوان «پیروزی» جهان را تغییر نداد اما قطعا این نویسنده را - که با چشم‌های گشاده در اتاقی خدمتکاری در پاریس در حوالی سال ۱۹۷۹ آن را می‌خواند- تغییر داد.    

کتابی که آرزو می‌کنم خودم آن را نوشته بودم

خیلی احمقانه است که چنین خواستی دارم اما خیلی ناراحت نمی‌شدم اگر نویسنده کتاب «نوسترومو» نوشته جوزف کنراد بودم.

کتابی که بیشترین تاثیر را بر نویسندگی من داشت

در این سال‌های اخیر سعی کرده‌ام در درس‌هایی از «رسوایی» شاهکار جی‌ام کوتسی، به شیوه‌ای که هیچکس متوجه نشود، غرق شوم.

کتابی که فکر می‌کنم زیادی دست پایین گرفته شده

مطمئنم این کتاب حقیقتا نادیده گرفته نشده اما می‌توانست جایگاه بالاتری داشته باشد: مجموعه اشعار توفانی هری کلیفتون شاعر ایرلندی با عنوان «بهشت سکولار: یادداشت‌های پاریس ۲۰۰۴-۱۹۹۴» که پر از ارزش‌های انسانی است.

کتابی که نتوانستم تمامش کنم

موبی دیک نوشته هرمان ملویل را هیچوقت تمام نکردم.

جدیدترین کتابی که مرا گریاند یا خنداند

جدیدترین رمان رادی دویل با عنوان «لبخند» مرا با درک ناگهانی دردناکی به خنده انداخت؛ خنده‌ای که خواهر اشک است.

کتابی که از این که هنوز نخوانده‌امش شرمگینم

«برادران کارامازوف» نوشته تئودور داستایوسکی را سال ۱۹۷۴ در نیوراس، سر راهم به جزیره ایبزیا خریدم، و شاید تقصیر سفر به آن جزیره باشد، اما هنوز نخوانده‌امش.

کتابی که بیشتر از همه آن را هدیه می‌دهم

«سرو کوهی در آتش» را به چندین نفر هدیه داده‌ام؛ کتابی از شعرهای چهره کلاسیک ایرلندی:  مایکل «هومر» لانگلی.

کتابی که بیشتر از همه دوست دارم با آن به یاد آورده شوم

دوست دارم با رمان کوتاه «روزهای بی‌پایان» (۲۰۱۶) به یاد آورده شوم؛ بیشتر از همه به این دلیل که این اثر با الهام از پسر درخشانم نوشته شده است.

سبستین بری متولد ۵ جولای ۱۹۵۵، نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر ایرلندی است. او برای سبک ادبی‌اش شناخته می‌شود و یکی از محبوب ترین نویسندگان کشورش است. او کارش را با سرودن شعر شروع کرد و بعد به نوشتن نمایشنامه و رمان روی آورد. در سال‌های اخیر موفقیت او در داستان‌سرایی بیشتر از صحنه نمایش بوده است. وی تاکنون دو بار در فهرست نهایی جایزه من بوکر حضور داشته و جایزه کاستا را نیز دو بار دریافت کرده است.